Nieuws Ze trouwde toen ze 11 was…

Veel van onze gehandicapte kinderen zijn geboren uit kinderen. Op het platteland van Bangladesh worden meisjes vaak tussen hun 11de en 16de al uitgehuwelijkt. Zo ook Shumi, ze zat in de 6de klas (groep 8) van de basisschool en had een geweldige tijd met haar vriendinnen.

Ze wilde gaan studeren en dokter worden. Maar haar ouders hadden andere plannen met haar. Door de droogte viel jaar na jaar de rijst oogst tegen en het viel hun niet mee om alle kindermonden te vullen. Ze regelde een huwelijk voor hun dochter en lieten haar met haar man en schoonouders vertrekken naar Dhaka.

Dhaka bleek niet het beloofde paradijs te zijn. Ze trokken in bij familieleden in de sloppenwijk in Badda. Al snel vond ze werk in de huishouding bij een middenstand gezin. Ze werd geslagen, uitgescholden, vernederd en onzedelijk betast door de man des huizes, maar ze had haar salaris van 15 euro per maand hard nodig. Op haar 13de raakte ze zwanger en bracht ze na een lange en moeilijke bevalling haar zoon Shurif ter wereld. Hij huilde niet. Pas een paar uur later toen de oma een flinke klap op zijn billen gaf begon hij te huilen. Shurif ontwikkelde zich niet goed. Hij bleek een spastische verlamming te hebben en bezoekt nu regelmatig het dagcentrum in Badda. Shurif is nu 5 jaar en zijn jonge moeder blijft het lastig vinden om voor hem te zorgen en van hem te houden.