Verhaal Sohel

Een kleine golfplaten doorgang geeft toegang tot een binnenplaats met een open riool en vrolijk gekleurde sari’s aan de waslijn. Een nauwe gang aan de binnenplaats telt 8 kamers waar diverse families wonen. Gevlucht vanwege de stijgende zeespiegel, gebrek aan inkomsten door droogte, of in de steek gelaten door een echtgenoot.

Op een van de deurtjes kloppen we aan. Sohel heeft een spastische verlamming en epilepsie en is één van de leerlingen van de zorg-onderwijs groep. Zijn moeder, zelf verstandelijk beperkt werd op haar 14^de uitgehuwelijkt, al snel kregen ze een dochter en twee jaar later volgde de tweede. Tijdens de derde zwangerschap verliet de echtgenoot het gezin en startte een nieuw gezin elders in Dhaka. Sohel kwam na veel complicaties vaderloos op de wereld. Zijn zus kwam niet mee op school en bleek ook een ontwikkelingsachterstand te hebben. Sohel’s moeder begrijpt de complexe zorgvraag van haar zoon en dochter niet en loopt regelmatig weg van het gezin. Het gezin wordt ondersteund door hun grootmoeder en haar kleinzoon, welke door het geven van bijles geld verdient om de huur van de kamers te kunnen voldoen. Sohel komt regelmatig naar school en zijn familie wordt door de ‘community worker’ begeleidt. Hij geniet van de momenten van aandacht en weet zich ondanks al zijn handicaps te ontwikkelen.

Lees ook het verhaal van Fahima.